ถนนสไตล์จอร์เจียนที่ “เงียบสงบ” ซึ่งไม่ค่อยมีการขายบ้าน “เหมือนอยู่ใน EastEnders” แถวบ้านส่วนใหญ่สองห้องนอนที่มีชั้นใต้ดินในย่านจอร์เจียนถูก “ทิ้งร้าง” โดยด้านหลังมีเพียง “ห้องน้ำสไตล์วิกตอเรีย” เมื่อแคธี ไพรซ์ย้ายมาที่นี่เมื่ออายุ 19 ปีในปี 2514 เจ้าหน้าที่สนับสนุนด้านสุขภาพจิตที่เกษียณแล้วกล่าวว่า : มีรถคันเดียว นั่นคือคุณโอคอนเนอร์ บ้านเลขที่ 20 เขามีรถ ตอนนี้บางคนมีสามคันแล้ว”
ในช่วงทศวรรษที่ 1980 Cathy กล่าวว่าชาวถนนรวมกลุ่มกันเพื่อติดตั้งเสาไฟสไตล์วิกตอเรียน
โดยทาสีดำเพื่อให้เข้ากับราวบันได Cathy ผู้ซึ่งส่งลูก ๆ ของเธอไปที่โรงเรียน St Margaret of Antioch School ที่ถูกทิ้งร้างซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียงสองถนนถัดไป เธอชอบที่จะซื้อบ้านสมาคมที่อยู่อาศัยของเธอ แต่เธอกล่าวว่า “เราทำเสร็จแล้ว และจากนั้นเราก็ตีราคาตัวเองให้สูงกว่าตลาด”
Egerton Street ซึ่งอยู่ใกล้กับ Catharine Street ใกล้ทางแยกกับ Upper Parliament Street ใช้เวลาเดินเพียง 20 นาทีจากใจกลางเมือง ครึ่งหนึ่งของถนนยังคงมี ทาวน์เฮาส์สไตล์ จอร์เจียน ดั้งเดิม ซึ่งเป็นบ้านของเจ้าของบ้าน ผู้เช่า และผู้เช่าสมาคมที่อยู่อาศัย ซึ่งบางคนอาศัยอยู่ที่นี่มานานหลายทศวรรษ ผู้พักอาศัยคนหนึ่งพูดติดตลกว่าเพื่อนบ้านของพวกเขา “อาจอาศัยอยู่ในบ้านทุกหลังบนถนน” บ้านเหล่านี้มีประตูหลากสี สีดำ สีแดง หรือสีเหลือง ไม่ค่อยมีขาย เมื่อเป็นเช่นนั้น พวกเขาจะถูกคัดออก “ในหนึ่งสัปดาห์” ราคา “เพิ่มขึ้นอย่างมาก” ตั้งแต่ Cathy มาถึงครั้งแรก บ้านหลังเดียวบนถนนที่ขายอยู่ในตลาดสำหรับข้อเสนอในพื้นที่ 375,000 ปอนด์ ซึ่งสะท้อนถึงการรับรู้ที่เปลี่ยนไปของพื้นที่นี้
ตอนนี้เห็นว่าน่าอยู่ บ้านซึ่งบางหลังอยู่ในรายการ Grade II กำลังกลายเป็นบ้านของ “มืออาชีพ” เช่น แพทย์และเภสัชกรที่มีเด็กๆ มากขึ้นเรื่อยๆ Nicky Kayode อายุรแพทย์ที่อาศัยอยู่ที่นี่มา 22 ปีกล่าวว่า “มีตัวละครมากมาย บางครั้งถนนสายนี้ก็เงียบสงบจนคุณนึกว่ามันถูกทิ้งร้าง แต่เปล่าเลย มันตั้งอยู่กลางถนนสายหลักที่พลุกพล่าน . ฉันไม่เคยย้าย”
ขณะพูดคุยกับเพื่อนข้างนอก เธออธิบายว่า “เป็นมิตร เป็นมิตร และปลอดภัย” โดยกล่าวว่า “บรรยากาศ บรรยากาศ และจิตวิญญาณของชุมชน” ทำให้การใช้ชีวิตบนถนน “งดงาม” รู้สึกเหมือนเป็นวันหยุดทุกวัน” เพื่อนบ้านติดต่อกันผ่านกลุ่ม WhatsApp ข้างถนน และผู้อยู่อาศัยที่พูดคุยกับECHOกล่าวว่าพวกเขาสามารถส่งข้อความถึงกันได้หากต้องการความช่วยเหลือ Nicky พูดว่า: “เราดูแลกันและกันและทำให้แน่ใจว่าทุกคนสบายดี”
Nicky กล่าวว่าปู่ย่าตายายของเธอเป็นเจ้าของ “ทรัพย์สินทั้งหมด” รอบถนน Huskisson Street และ Falkner Square ที่ขนานกัน ดังนั้นตั้งแต่นั้นมาเธอจึง “ไม่รู้จักสิ่งอื่นใด” นอกจากบริเวณนี้ตั้งแต่เธอยังเด็ก Cathy ได้ “เห็นเด็กจำนวนมากเติบโตขึ้น” ที่นี่ และหลายคนก็อาศัยอยู่ในท้องถิ่น สร้างชุมชนหลายชั่วอายุคนรอบๆ Egerton Street
ชายวัย 80 คนหนึ่งไปเที่ยวที่ถนนทุกสุดสัปดาห์ อ้างอิงจาก Nicky ผู้ซึ่งกล่าวว่า “เขามักจะยืนและมองผ่านหน้าต่างเสมอ วันหนึ่งฉันไปหาเขาและพูดกับคุณว่า ‘คุณสบายดีไหม? ฉันสังเกตเห็นว่า คุณมายืนที่นี่ทุกวันอาทิตย์ เขาพูดว่า ‘ฉันเกิดที่ห้องด้านหน้านั้น จะนั่งในผับ หรือไม่ก็มาระลึกความหลังในวัยเด็ก'”
ด้วยอาคารที่ได้รับการขึ้นทะเบียนเกรด II ของผับของ Peter Kavanaghที่ปลายด้านหนึ่ง
“เหมือนอยู่ในEastEnders”ตามที่ Nicky กล่าว “โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันที่อากาศอบอุ่น ทุกคนออกมา” Cathy โทรหาเพื่อน Jean McShane และ Martin Edwards ขณะที่พวกเขาเดินท่ามกลางแสงแดดยามบ่ายจาก Sandon Street เพื่อไปเที่ยวผับสัปดาห์ละสองครั้ง
มาร์ติน ในวัย 70 ปี กล่าวว่า เขารู้จักผู้พักอาศัยบนถนนแห่งนี้ โดยบอกกับเอคโค่ว่า “มีแต่คนน่ารักอยู่รอบๆ นั่นเป็นสิ่งที่ดีเกี่ยวกับบริเวณนี้ มันเป็นสถานที่ที่น่าอยู่” ฌอง วัย 75 ปี กล่าวว่าผู้คนช่วยเหลือดีและ “ให้ความสำคัญกับชุมชน” โดยพูดติดตลกว่า “ฉันรู้ว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ฉันคงได้แต่กรีดร้องแล้วมีคนมา”
ผู้คนนั่งอยู่บนม้านั่งนอกผับขณะที่ดวงอาทิตย์เคลื่อนคล้อยผ่านผนังอิฐแดงของบ้านใกล้เคียง Peter Kavanagh’s เป็นเจ้าของก่อนหน้านี้โดย John Meakin ผู้แปลกประหลาดซึ่งได้รับการขนานนามว่า “the Admiral” เนื่องจากสวมเครื่องแบบทหารเรือปัจจุบัน Peter Kavanagh’s บริหารงานโดย Rita Smith วัย 83 ปีซึ่งเติบโตห่างออกไปสองป้ายรถเมล์ที่ Hope Place เธอ “ไม่รู้อะไรเลย” ว่าเธอมาเป็นเจ้าของบ้านเมื่อ 30 ปีก่อนได้อย่างไร โดยบอกว่าเธอรู้สึกเหมือนเป็น “ผู้ดูแลที่นี่เพื่อดูแลมัน” มากกว่าเจ้าของ
มันเป็น “รถไฟเหาะตีลังกา” ตั้งแต่เธอเข้ามารับตำแหน่งเมื่อเธอ “ต้องการอะไรทำ” หลังจากเกษียณจากงานเป็นคนทำความสะอาด นักพนันที่ซื่อสัตย์ส่วนใหญ่เป็นคนท้องถิ่น แต่บางคนมาจากไกลถึงOrmskirkและMaghull ริต้าบอกว่าเธอ “มีคนตายในผับด้วย” ชี้ไปที่ตู้คอนเทนเนอร์ที่ผนังข้างบาร์
เพดานเต็มไปด้วยสิ่งของต่างๆ เช่น วิทยุทรานซิสเตอร์ เครื่องดนตรี และไม้กวาดที่มีข้อความว่า ‘รถลิมูซีนยืดของริต้า’ ซึ่งทำหน้าที่เป็นตัวเริ่มการสนทนา แต่ท่ามกลางส่วนผสมที่ลงตัวนั้นยังมีซากศพของลูกค้าและเพื่อนที่เธออยากใกล้ชิด
แนะนำ 666slotclub.com
