‘กระติก อิจศรินทร์’ เข้า ขอขมา แม่ ‘แตงโม นิดา’ ลั่น ไม่ให้อภัย เจอยิงคำถามกลับ “แล้วแม่จะให้หนูทำยังไง ?” กลายเป็นคำตอบเด็ด “ก็โดดลงไปสิ” หลังจากที่มีข่าวของนักแสดงสาว ‘แตงโม นิดา พัชรวีระพงษ์‘ ที่พลัดตกน้ำเสียชีวิต หลังไปล่องเรือสปีดโบ๊ทกับผู้จัดการส่วนตัว ‘กระติก อิจศรินทร์ จุฑาสุขสวัสดิ์‘ และเพื่อน ๆ เมื่อคืนวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา
ล่าสุด (1 มี.ค.) ทาง กระติก ได้เดินทางเข้า ขอขมา พร้อมมอบมาลัยให้แก่ ‘พนิดา ศิริยุทธโยธิน‘ คุณ แม่ ของนักแสดงสาว โดยมีการพูดคุยว่า
แม่: แม่ยังไม่รับมาลัยของน้องกระติด แม่ขอถามก่อนว่า วันนี้วันที่ 4 แล้ว หนูไม่เคยติดต่อเลยว่า น้องโม ตกน้ำ เพราะเหตุใด มีปัญหาอะไร ถึงไม่บอกแม่ว่าลูกแม่ตกน้ำ ?
กระติก: หนูขอโทษจริง ๆ ตั้งสติไม่ได้ หนูเสียใจจริง ๆที่ไม่ได้โทรหาแม่คนแรก หนูยอมรับตรงนี้ หนูสติแตกมาก ๆ หนูเสียใจการจากไปของโม
แม่: วันที่ 4 แล้วนะ เราเห็นกันมาตลอด หนูเป็นผู้จัดการแตงโม ทำไมถึงพูดว่าไม่บอกแม่ เพราะแม่ไม่ใช่นักดำน้ำ ?
กระติก: หนูสื่อสารไม่เป็น แม่ก็รู้หนูสื่อสารไม่ได้ ตอนนั้นหนูสติแตก หนูไม่รู้จะเริ่มยังไง หนูเสียใจหนูยอมรับ หนูยอมให้แม่ว่าหนู หนูเสียใจจริง ๆ
แม่: แม่ยังไม่เห็นกระติกยังไม่ร้องไห้สักครั้งเดียว กระติกไม่ต้องร้องให้ฟูมฟาย
กระติก: คนเราเป็นมนุษย์การแสดงออกต่างกัน หนูขออธิบายนะแม่ อยู่คนเดียวหนูฟูมฟาย แต่หนูอยู่ต่อหน้าคนอื่นหนูทำไม่ได้ หนูพูดจริง ๆ หนูเสียใจ
แม่: คุณปอยังทำได้
กระติก: แม่ (ลากเสียง) นั่นคุณปอ แม่ต้องเข้าใจหนูด้วยนะ หนูเป็นคนแบบนี้ ถ้าหนูอ่อนโยนกว่านี้มันคงจะดีกว่านี้ใช่มั้ยแม่ แม่อยากเห็นหนูร้องไห้ใช่มั้ย ?
แม่: พูดตรง ๆ นะ แม่คิดว่าหนูปิดบังอะไรหรือเปล่า ?
กระติก: แม่ (ลากเสียง) หนูไม่ได้ปิดบังอะไรแม่เลย
แม่: เอาน้องโมไปทำอะไร ?
กระติก: คุณแม่ คุณแม่คุยกับตำรวจนะคะ หนูให้ปากคำกับตำรวจไปหมดแล้ว วันหนึ่งความจริงกระจ่างคุณแม่จะรู้เอง วันนี้หนูตอบอะไรแม่ไม่ได้ หนูบอกแค่ว่าหนูไม่ได้ปิดบังอะไรคุณแม่เลย หนูอยากให้โมตื่นมาและมาอธิบายกับแม่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่โมเขาไม่ตื่นมาแล้ว ทุกวันหนูนอนคิดถึงโม
แม่: งั้นหนูอธิบายสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น ?
กระติก: หนูให้ปากคำกับตำรวจไปหมดแล้ว . . . หนูชวน ไปลงเรือแค่นั้นเอง โมเดินไปฉี่ โดยไม่ได้ไปบอกหนูด้วยซ้ำ หนูรู้อีกทีเขาตกไปแล้ว . . .ทำไมหนูถึงรู้สึกว่าสังคมลงโทษหนูขนาดนี้ หนูชวนเพื่อนไปนั่งเรือคิดถึงเขาในแง่ดี นั่งเรือดี ๆ สวย ๆ แต่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน หนูไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้น หนูอธิบายก็เหมือนแก้ตัว แต่มันคือเรื่องจริง เรื่องจริงกว่านี้ไม่จริงอีกแล้ว ให้เล่ากี่รอบมันก็มีแค่นี้
แม่: หนูไม่ได้ดูแลน้องโมในฐานะผู้จัดการใช่ไหม หนูรู้มั้ยว่าการเป็นผู้จัดการเขาเป็นกันยังไง ? คุณนั่งเล่นโทรศัพท์ ไม่ได้ดูน้องโมเลยว่าปวดปัสสาวะ ไปฉี่ตรงไหน
กระติก: หนูดูวิวอะแม่ ในใจหนูมีสองหมวก หนึ่งเป็นเพื่อนสองเป็นผู้จัดการ วันนั้นเราไปเที่ยวกัน ไม่ได้ทำงาน ถ้าเป็นการทำงานเราจะดูแลนักแสดงอย่างดี แต่วันนั้นเราไปเที่ยวในฐานะเพื่อน ถ้าวันนี้มีงานเราเกิดเหตุการณ์แบบนี้ โอเคหนูยอมรับว่าหนูทำตรงนั้นนั้นได้ไม่ดี แต่เป็นเพื่อนหนูก็มีสิทธิ์เที่ยวของหนู
เขาก็ไม่ได้สนใจหนูด้วย ตอนนั้น หนูพูดตรง ๆ อยากให้แม่เข้าใจในมุมของหนู จะโทษหนูยังไงก็ได้ แต่หนูพูดจริงที่สุดแล้ว ถ้าพูดเกิดกว่านี้มันไม่จริงแล้วแม่ หนูอยากให้โมไปเข้าฝันแม่นะ แล้วไปอธิบายให้แม่ฟังเหตุการณ์นั้นด้วยตัวเอง แต่มันทำอย่างงั้นไม่ได้
แม่แตงโม : หนูไม่ไปดูศพน้อง
กระติก: หนูไม่เข้าเพราะเจ้าหน้าที่บอกว่าปิดแล้ว
แม่: ยังไม่ปิด
กระติก: ปิดแล้ว กระติกย้ำ หนูมีพยาน
แม่: หนูนั่งอยู่นานแล้ว ตอนที่เพื่อน ๆ เข้าไปดูเขาก็แห่กันเข้าไปดูหมด
กระติก: แม่ให้หนูจำภาพโมดี ๆ เหอะแม่นะ หนูไม่ได้อยากเข้าไป ให้โมมันไปจากหนูให้จำภาพดี ๆ อะแม่
dorinasanadora.com
nintendo3dskopen.com
musicaonlinedos.com
freedownloadseeker.com
vanphongdoan.com
dexsalindo.com
naomicarmack.com
clairejodonoghue.com
doubledpromo.com
reklamaity.com
